ในปีพ. ศ. 2562 องค์การอาหารและยาแห่งสหรัฐอเมริกาได้ประกาศข้อเสนอใหม่ที่ระบุว่าในบรรดาสารออกฤทธิ์ที่ใช้งานครีมกันแดด 16 ตัวในตลาดสหรัฐในปัจจุบันสังกะสีออกไซด์และไทเทเนียมไดออกไซด์จะถูกเพิ่มเข้าไปในผลิตภัณฑ์ครีมกันแดดในฐานะ "GRASE" (โดยทั่วไปได้รับการยอมรับว่าปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ) PABA และ Trolamine salicylate ไม่ใช่ "grase" สำหรับใช้ในครีมกันแดดเนื่องจากปัญหาด้านความปลอดภัย อย่างไรก็ตามเนื้อหานี้ถูกนำออกไปจากบริบทและเป็นที่เข้าใจกันว่ามีเพียงสารครีมกันแดดทางกายภาพ-นินโนซิงค์ออกไซด์และไทเทเนียมไดออกไซด์-มีความปลอดภัยและมีประสิทธิภาพในส่วนผสมที่ใช้งานครีมกันแดดตัวแทนครีมกันแดดเคมีอื่น ๆ ไม่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ ในความเป็นจริงความเข้าใจที่ถูกต้องคือแม้ว่าองค์การอาหารและยาของสหรัฐฯจะพิจารณาว่านาโน-ซินซินออกไซด์และไทเทเนียมไดออกไซด์เป็น "GRASE" แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตัวแทนครีมกันแดดสารเคมีอีก 12 ตัวไม่ได้เป็น GRASE แต่พวกเขายังขาดข้อมูลความปลอดภัยที่เพียงพอ ในขณะเดียวกันองค์การอาหารและยาก็ขอให้ บริษัท ที่เกี่ยวข้องให้ข้อมูลการสนับสนุนด้านความปลอดภัยมากขึ้น
นอกจากนี้องค์การอาหารและยายังทำการทดลองทางคลินิกเกี่ยวกับ“ การดูดซึมครีมกันแดดผ่านผิวหนังเข้าสู่เลือด” และพบว่าส่วนผสมของครีมกันแดดบางชนิดในครีมกันแดดหากร่างกายดูดซึมในระดับสูงอาจทำให้เกิดปัญหาสุขภาพ เสี่ยง. ทันทีที่ผลลัพธ์ของการทดลองได้รับการตีพิมพ์พวกเขาจะกระตุ้นการสนทนาอย่างกว้างขวางทั่วโลกและค่อยๆก่อให้เกิดความเข้าใจผิดโดยผู้บริโภคทั่วไปที่ไม่รู้จักความจริง พวกเขาเชื่อโดยตรงว่าครีมกันแดดสามารถเข้าสู่เลือดและไม่ปลอดภัยต่อร่างกายมนุษย์และแม้แต่เชื่อว่าครีมกันแดดเป็นอันตรายต่อสุขภาพและไม่สามารถใช้งานได้
มีรายงานว่าองค์การอาหารและยาคัดเลือกอาสาสมัคร 24 คนแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มและครีมกันแดดทดสอบที่มีครีมกันแดด 4 ใบที่แตกต่างกันในสูตร ครั้งแรกที่อาสาสมัครมีส่วนร่วม 75% ของผิวหนังทั้งหมดตามปริมาณมาตรฐาน 2 มก./ซม. 2, 4 ครั้งต่อวันเป็นเวลา 4 วันติดต่อกันเพื่อใช้ครีมกันแดด จากนั้นมีการเก็บตัวอย่างเลือดของอาสาสมัครเป็นเวลา 7 วันติดต่อกันและมีการทดสอบเนื้อหาของครีมกันแดดในเลือด การศึกษาแสดงให้เห็นว่าพื้นที่ผิวของผู้ใหญ่อยู่ที่ประมาณ 1.5-2 ㎡ สมมติว่าค่าเฉลี่ย 1.8 ㎡หากคำนวณตามจำนวนมาตรฐานการใช้ครีมกันแดด D โดยอาสาสมัครประมาณ 2 × 1.8 × 10,000/1000 = 36G ในการทดลองและจำนวน 4 เท่าต่อวันคือ 36 × 4 = 144G โดยปกติแล้วพื้นที่ผิวหน้าจะอยู่ที่ประมาณ 300-350 ซม. ²แอปพลิเคชันหนึ่งของครีมกันแดดก็เพียงพอที่จะปกป้องทั้งวัน ด้วยวิธีนี้จำนวนการใช้งานที่คำนวณได้คือ 2 × 350/1000 = 0.7G แม้ว่าจะมีการทาสีใหม่อยู่ประมาณ 1 .0 ~ 1.5 กรัม หากใช้จำนวนสูงสุด 1.5 กรัมการคำนวณคือ 144/1.5 = 96 ครั้งและปริมาณครีมกันแดดที่ใช้โดยอาสาสมัครเป็นเวลา 4 วันติดต่อกันคือ 144 × 4 = 576G ในขณะที่ครีมกันแดดรายวันที่ใช้โดยคนธรรมดาเป็นเวลา 4 วันคือ 1.5 × 4 = 6G ดังนั้นความแตกต่างระหว่างปริมาณ 576 กรัมและครีมกันแดด 6 กรัมมีขนาดใหญ่มากและผลกระทบก็ชัดเจน
ครีมกันแดดที่ทดสอบโดย FDA ในการทดลองนี้คือ benzophenone-3, octoclilin, avobenzone และ TDSA ในหมู่พวกเขามีเพียงข้อมูลการตรวจจับของ benzophenone-3 ไกลเกินกว่าที่เรียกว่า "ค่าความปลอดภัย" ประมาณ 400 เท่าเกินมาตรฐาน octocrylene และ avobenzone มีทั้งภายใน 10 ครั้งและกรด P-xylylenedicamphorsulfonic
ในทางทฤษฎีการใช้ครีมกันแดดที่มีความเข้มสูงอย่างต่อเนื่องจะทำให้เกิดผลสะสม ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตรวจพบครีมกันแดดในเลือดภายใต้เงื่อนไขการทดสอบที่รุนแรงเช่นนี้ ครีมกันแดดได้รับการอนุมัติและใช้มานานกว่าทศวรรษแล้วหลายประเทศได้ควบคุมครีมกันแดดเป็นยาและจนถึงขณะนี้มีข้อมูลการวิจัยไม่เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าพวกเขามีผลข้างเคียงที่เป็นระบบต่อร่างกายมนุษย์
เวลาโพสต์: ก.ย. -09-2022
